Βρέθηκα μέσα στο μετρό χωρίς εισιτήριο. Ε και; Η πρώτη είμαι ή τελευταία μήπως; Χάος… Όλα ήσυχα μέχρι που βρίσκεται ο ελεγκτής μπροστά μου. ″Το εισιτήριο σας παρακαλώ.″ Σκέφτομαι δικαιολογίες. Τι να του πω, ότι δε μου έστειλε λεφτά η μάνα μου από το χωριό, ότι το έχασα, ότι μου το κλέψανε; Όχι, όχι το βρήκα! ″Ε, κύριε ορίστε το εισιτήριο μου αλλά έχει λήξει εδώ και 30’. Δε πιστεύω να υπάρχει πρόβλημα;″. Η απάντηση του εριστική… ″Μα και βέβαια κυρία μου″, μου απαντάει. Κυριά και λιβάνια, μαζί του θα τα πάρει; Bonus;
″Τα στοιχεία σας παρακαλώ″ και στη συνέχεια να και το πρόστιμο γραπτώς στα χέρια μου. 20,00 ευρώ μου λέει και τώρα, ειδάλλως 800,00 ευρώ και στην εφορία σου.
Σε τι χώρα ζούμε; Ο κόσμος ″πεινάει″ και η πολιτεία το χαβά της. Ναι, μάλιστα το ξέρω, δεν είναι σωστό αυτό που έκανα. Είναι σαν να διαπράττω φοροδιαφυγή. Αλλά κι εμένα δεν μου ήταν ευχάριστο όλο αυτό. Ρεζίλι γίνομαι, γίνονται και γινόμαστε. Είναι και οι υπάλληλοι του μετρό που πρέπει με κάποιο τρόπο να πληρωθούν. Αλλά εμένα βρήκε; Τι να του έλεγα εκείνη την ώρα; Όλο το βαγόνι εμένα κοιτάει. Δεν μπορώ να τα πληρώσω, δεν έχω χρήματα μαζί μου, δε με πληρώσανε από την δουλειά και το μαγαζί δεν έκανε τζίρο αυτό το μήνα. Αυτά! Τώρα τον ένοιαξε;
Αλλά οι μαγκιές εκεί που
περνάνε, στα πιτσιρίκια και στους φοιτητές. Στη συνέχεια 20 στον αριθμό
αλλοδαποί που πιάστηκαν χωρίς εισιτήριο. Με ευγένεια και σεβασμό ″παρακαλώ στην επόμενη στάση θα κατεβείτε από το μετρό″. Ούτε να πληρώσετε, ούτε πρόστιμο, ούτε φωνή, ούτε ακρόαση!
Δουλευόμαστε; Δεν είναι θέμα ρατσισμού, είναι θέμα αξιοπρέπειας. Στην Ελλάδα
ζούμε και είμαστε Έλληνες. Και οι φιλοξενούμενοι δε πληρώνουν. Έτσι είναι. Και η
γιαγιά στο χωριό έτσι λέει. ″Στο τόπο μου θα πληρώσω εγώ. Όταν θα έρθω στο δικό σου, τα έξοδα δικά
σου.″ Καλά, αλλά είναι γνωστό «Το Παράλογο» χαρακτηρίζει τους ΈΛΛΗΝΕΣ.
Που να βρω το δίκιο μου… δε θα μπω καν στη
διαδικασία. Δε τρελάθηκα ακόμα!
Αλλά αν δεν πληρώσεις κύριε… να κατέβεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου