ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΤΕ ΚΥΡΙΕ… ΑΛΛΙΩΣ ΝΑ ΚΑΤΕΒΕΙΤΕ!

Βρέθηκα μέσα στο μετρό χωρίς εισιτήριο. Ε και; Η πρώτη είμαι ή τελευταία μήπως; Χάος… Όλα  ήσυχα μέχρι που βρίσκεται ο ελεγκτής μπροστά μου. ″Το εισιτήριο σας παρακαλώ.″ Σκέφτομαι δικαιολογίες. Τι να του πω, ότι δε μου έστειλε λεφτά η μάνα μου από το χωριό, ότι το έχασα, ότι μου το κλέψανε; Όχι, όχι το βρήκα! ″Ε, κύριε ορίστε το εισιτήριο μου αλλά έχει λήξει εδώ και 30’. Δε πιστεύω να υπάρχει πρόβλημα;″. Η απάντηση του εριστική… ″Μα και βέβαια κυρία μου″, μου απαντάει. Κυριά και λιβάνια, μαζί του θα τα πάρει; Bonus;
″Τα στοιχεία σας παρακαλώ″ και στη συνέχεια να και το πρόστιμο γραπτώς στα χέρια μου. 20,00 ευρώ μου λέει και τώρα, ειδάλλως 800,00 ευρώ και στην εφορία σου.
Σε τι χώρα ζούμε; Ο κόσμος ″πεινάει″ και η πολιτεία το χαβά της. Ναι, μάλιστα το ξέρω, δεν είναι σωστό αυτό που έκανα. Είναι σαν να διαπράττω φοροδιαφυγή. Αλλά κι εμένα δεν μου ήταν ευχάριστο όλο αυτό. Ρεζίλι γίνομαι, γίνονται και γινόμαστε. Είναι και οι υπάλληλοι του μετρό που πρέπει με κάποιο τρόπο να πληρωθούν. Αλλά εμένα βρήκε; Τι να του έλεγα εκείνη την ώρα; Όλο το βαγόνι εμένα κοιτάει. Δεν μπορώ να τα πληρώσω, δεν έχω χρήματα μαζί μου, δε με πληρώσανε από την δουλειά και το μαγαζί δεν έκανε τζίρο αυτό το μήνα. Αυτά! Τώρα τον ένοιαξε; 

Αλλά οι μαγκιές εκεί που περνάνε, στα πιτσιρίκια και στους φοιτητές. Στη συνέχεια 20 στον αριθμό αλλοδαποί που πιάστηκαν χωρίς εισιτήριο. Με ευγένεια και σεβασμό ″παρακαλώ στην επόμενη στάση θα κατεβείτε από το μετρό″. Ούτε να πληρώσετε, ούτε πρόστιμο, ούτε φωνή, ούτε ακρόαση! Δουλευόμαστε; Δεν είναι θέμα ρατσισμού, είναι θέμα αξιοπρέπειας. Στην Ελλάδα ζούμε και είμαστε Έλληνες. Και οι φιλοξενούμενοι δε πληρώνουν. Έτσι είναι. Και η γιαγιά στο χωριό έτσι λέει. ″Στο τόπο μου θα πληρώσω εγώ. Όταν θα έρθω στο δικό σου, τα έξοδα δικά σου.″ Καλά, αλλά είναι γνωστό «Το Παράλογο» χαρακτηρίζει τους ΈΛΛΗΝΕΣ. 

Που να βρω το δίκιο μου… δε θα μπω καν στη διαδικασία. Δε τρελάθηκα ακόμα! 

Αλλά αν δεν πληρώσεις κύριε… να κατέβεις!                     

ΤΟ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΜΙΑΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗΣ

Το συγκεκριμένο βιβλίο, του Δημήτρης Βαρβαρήγος επικεντρώνεται στη συνάντηση δύο γυναικών που ήταν πολύ καλές παιδικές φίλες, που όμως χάθηκαν για χρόνια. Η συνάντηση γίνεται σε ένα νησί, τον τόπο τον γυναικών. Η καθεμία εξιστορεί στην άλλη τα βιώματα-βάσανα της μέχρι τότε ζωής τους με έμφαση στην πρωταγωνίστρια Ειρήνη η οποία γύρισε και της ήταν πολύ δύσκολο αυτό που θα γινόταν, να μιλήσει για όσα πέρασε.

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Η Ειρήνη ήταν το τρίτο παιδί της οικογενείας και ήρθε στον κόσμο πάνω σε μια κρίσιμη στιγμή για το ζευγάρι. Ο πατέρας τους εγκατέλειψε γιατί ως καλλιτέχνης ήθελε να κάνει τα όνειρα του πράξη. Η μητέρα βαθιά μέσα της θεωρούσε την Ειρήνη ως βάρος και ίσως αφορμή για τη διάλυση του γάμου.

Τα χρόνια περνούσαν και τα κορίτσια μεγάλωσαν. Η μεγαλύτερη κόρη παντρεύτηκε και έφυγε σε μια κωμόπολη με τον πλούσιο άντρα της. Το μαρτύριο της πρωταγωνίστριας κρύβεται στο ότι έβλεπε μάνα και αδερφή να φέρνουν στο σπίτι άντρες, τους λεγόμενους προστάτες, στους οποίους έκαναν χάρες και ως αντάλλαγμα αυτοί συντηρούσαν πλουσιοπάροχα την οικογένεια. Αυτή η σκληρή πραγματικότητα ήταν δυσβάσταχτη για τη νεαρή. Επιχείρησε να μιλήσει στη μητέρα της για αυτό το δράμα αλλά δεν έδειξε στο ελάχιστο κατανόηση. Ίσως κατά βάθος το ευχαριστιόταν, εκεί ξεσπούσε τις έντονες ορμές της.

Κάπου εκεί παρεμβάλλεται η συνάντηση. Η πρώτη γυναίκα , η Φαίδρα , εξιστορεί ότι ο άντρας της την έμπλεξε στα ναρκωτικά και τώρα ήταν σε αρκετά καλό στάδιο, αφού είχε βγει από κλινική αποτοξίνωσης. Της έμειναν μονάχα χαλασμένα δόντια.

Η συζήτηση συνεχίζεται με τα εξής: στην απελπισία της Ειρήνη ενέδωσε στη σαρκική επαφή μήπως και δικαιολογήσει τη στάση των άλλων δύο όμως αντιθέτως μεγάλωσε η αποστροφή της για τους άντρες. Έμεινε έγκυος και μια έχοντας άλλη επιλογή, αφού το κλίμα στο σπίτι δεν τη σήκωνε πια, αποφάσισε να φύγει.

Όπως λέει όμως και η ίδια η ηρωίδα, τα βάσανα αρχίζουν μετά τη γέννηση του γιου της. Γίνεται εκτενής αναφορά σε κάποιο θέμα χωρίς όμως να λέγεται ξεκάθαρα τι συμβαίνει αφήνοντας τον αναγνώστη να το ερμηνεύσει όπως θέλει. Ήθελε να δημιουργήσει μια στενή και εξαρτημένη σχέση με τον γιο της. Το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι το κακοποιούσε σεξουαλικά όσο ήταν σε πολύ μικρή ηλικία. Κατά την ενηλικίωση ανέλαβε να το σπουδάσει η μεγάλη αδερφή της Ειρήνης αλλά και να το αναλάβει γενικότερα.

Κάπου εκεί οι δυο γυναίκες χωρίζονται. Την επόμενη μέρα η Φαίδρα λαμβάνει έναν φάκελο από την Ειρήνη που έγραφε «συγγνώμη» και είχε ένα χρηματικό ποσό για να φτιάξει τα δόντια της. Τα συμπεράσματα ποικίλλουν… 

Ένα ακόμα βιβλίο που σας προτείνω να διαβάσετε και να σας συντροφεύει τα βράδια σας, είναι το ''Σολεδάδ ''.

Σολεδάδ

Η δίκη για το θάνατο του άντρα ενός ζευγαριού, για τον οποίο κύρια ύποπτη θεωρείται η σύζυγος είναι η πρώτη εικόνα που μας μεταφέρει η συγγραφέας. Ταυτόχρονα η εξέλιξη της δίκης και η ανάλυση των μέχρι τότε γεγονότων. Κάνει τον αναγνώστη να αναρωτιέται εάν αυτή η γυναίκα που τον αγαπούσε περισσότερο από την ίδια της τη ζωή, ήταν ικανή να τον σκοτώσει για τα δεινά που της προκάλεσε.

Ένα ευανάγνωστο και ευχάριστο μυθιστόρημα της Στεφανί Ζανικό. Άκρως αφηγηματικό που συνδυάζει άψογα την εξέλιξη της δίκης με τα γεγονότα. Το ενδιαφέρον εντείνεται στο τέλος που πραγματικά γυρίζεις τις σελίδες με μανία να διαπιστώσεις αν όντως τον σκότωσε η Σολεδάδ, διότι από την περιγραφή του ήθους της αφήνονται υπόνοιες ότι μπορεί κ να το έχει κάνει.

Η Σολεδάδ, ερωτεύεται σφόδρα τον Αντόνιο. Ο έρωτάς τους ήταν πολύ δυνατός και μη επιτρεπτός από την οικογένειά της. Αυτή όμως αψηφώντας τους πάντες εγκαταλείπει την πατρίδα της, το Μεξικό, και μεταναστεύει με τον Αντόνιο λαθραία στις ΗΠΑ, όπου και παντρεύεται.

Στη συνέχεια περιγράφεται ο αγώνας του ζευγαριού να προσαρμοστεί στις αντιξοότητες της ξενιτιάς. Οι δύσκολες συνθήκες ζωής και οι πολλές ώρες εργασίας ήταν λόγος για να αρχίσει να κλονίζεται η σχέση τους….
Ξαφνικά, ένα περίεργο βράδυ η Σολεδάδ κανόνισε να συναντηθεί με τον Αντόνιο για να μιλήσουν, έπειτα από επιθυμία του ίδιου. Υπήρχαν μάρτυρες που τους αντίκρισαν, όμως τα σημάδια τους χάθηκαν στο σκοτάδι. Κάπου εκεί ο αναγνώστης έρχεται αντιμέτωπος με το πτώμα του Αντόνιο. Τι απέγινε? Η αγωνία κορυφώνεται στις τελευταίες σελίδες.  Η Σολεδάδ ωστόσο δεν καταδικάστηκε λόγω έλλειψης στοιχείων. Η απάντηση κρύβεται στην αγάπη του νέου της αφεντικού … αυτός ήταν ο δολοφόνος ο οποίος ήξερε για αυτό το ραντεβού και τους παρακολούθησε. Προφανώς το μοιραίο έγινε από εκδίκηση για όσα της έκανε. Η Σολεδάδ δεν έμαθε ποτέ την αλήθεια, παρόλο που η κοινή γνώμη την θεωρούσε ένοχη. Λίγο αργότερα παντρεύτηκε το νέο της αφεντικό.

Ένα ακόμα βιβλίο που σας προτείνω να διαβάσετε και να σας συντροφεύει τα βράδια σας, είναι το ''ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ'' 

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ

Πάνε αρκετά χρόνια από τότε που έχω διαβάσει αυτό το βιβλίο… Η αξία του ωστόσο είναι διαχρονική. Δεν πιστεύω πως υπάρχει κάποιος από αυτούς που διαβάζουν βιβλία που να μην το ξέρει ή να μην το έχει διαβάσει. Για αυτούς που δε το ξέρουν τους το προτείνω και τους λέω πως αξίζει πραγματικά να το διαβάσουν.
″ΤΟ ΌΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΌΔΟΥ″  είναι ένα μυθιστόρημα του Ουμπέρτο Έκο και ανήκει στην κατηγορία των φιλοσοφικών αφηγημάτων του Βολταίρου. Με τη διασκεδαστική αφήγηση ενός μυθιστορήματος, αποτελεί μία έντονη ικεσία για ελευθερία, μετριοπάθεια και σοφία. Μας ταξιδεύει στο 14^ο αιώνα…
Το μυθιστόρημα μεταφέρει τον αναγνώστη σε ένα ιταλικό μοναστήρι των Βενεδικτίνων και, γύρω από την αναζήτηση ενός χειρογράφου του Αριστοτέλη, αναπτύσσεται η πλοκή του, με φόνους, άνομες σχέσεις μεταξύ μοναχών και το κυνήγι των αιρετικών εν έτη 1327. Το όλο έργο παρουσιάζεται ως καταγραφή των αναμνήσεων ενός γηραιού Βενεδικτίνου μοναχού, του αδελφού Άντσο (Adso) της Μελκ, ο οποίος έζησε τα περιγραφόμενα γεγονότα ως νεαρός δόκιμος μοναχός. Κεντρικό πρόσωπο στο έργο είναι ο αδελφός Γουλιέλμος της Μπάσκερβιλ, ο οποίος είναι φανταστικό πρόσωπο, υποκαθιστώντας, σύμφωνα με τον συγγραφέα, τον Γουλιέλμο Όκαμ. Στο έργο εμπλέκονται τόσο φανταστικά όσο και ιστορικά πρόσωπα, όπως ο ιεροεξεταστής Μπερνάρντο Γκι και ο μοναχός Ουμπερτίνο της Καζάλε. Μέσα από αυτό το έργο ο Έκο βρίσκει την ευκαιρία να κάνει μια εκτενή παρουσίαση της Σχολαστικής Μεθόδου, η οποία κυριαρχούσε στη μεσαιωνική σκέψη. Πρέπει να αναφερθεί ότι στο έργο αυτό του Έκο γίνεται εκτενής αναφορά σε πρόσωπα όπως ο Φραγκίσκος της Ασίζης, ο Ρογήρος Βάκων (Roger Bacon) και ο Άγιος Θωμάς Ακινάτης, άνθρωποι που υπήρξαν όλοι στο παρελθόν μελετητές και υποστηρικτές του Σχολαστικισμού. Ταυτόχρονα, όμως, αυτά τα πρόσωπα υπήρξαν και άτομα με τα οποία ο Έκο ασχολήθηκε και σε ακαδημαϊκό επίπεδο με τα έργα και τις ιδέες τους - ιδιαίτερα στην περίπτωση του Θωμά Ακινάτη - συνδυάζοντας έτσι με αριστουργηματικό τρόπο την επιστημονική με τη λογοτεχνική εργασία του.

Ένα ακόμα βιβλίο που σας προτείνω να διαβάσετε και να σας συντροφεύει τα βράδια σας, είναι το ''P.S. I LOVE YOU'' 

«P.S. I love you»

Είναι μια ρομαντικό μυθιστόρημα της Cecelia Ahern. Παρά το γεγονός ότι πραγματεύεται ένα δύσκολο συμβάν, το μεταχειρίζεται με τέτοιο τρόπο χωρίς να γίνεται κουραστικό το διάβασμα του. Έχει αρκετά στοιχεία κωμωδίας αλλά και δράματος. Ο αναγνώστης μπορεί να ταξιδέψει μέσα από τα λόγια της συγγραφέως. Η συγγραφέας προσπαθεί να μεταδώσει βαθιές φιλοσοφίες σχετικά με τη ζωή και το θάνατο.
Τρυφερό και συγκινητικό, ένα μοντέρνο ρομάντζο που εξετάζει με χιούμορ και αισιοδοξία την απώλεια ενός ανθρώπου. Πρωταγωνιστές μιας μεγάλης αγάπης. Η Χόλι και ο Τζέρι είναι το τέλειο ζευγάρι. Απόλυτα ταιριαστοί και αγαπημένοι, πιστεύουν ότι έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους. Ο καθένας χρειάζεται ένα φύλακα άγγελο! Μερικοί άνθρωποι περιμένουν ολόκληρη τη ζωή τους, για να βρουν αδελφές ψυχές τους. Ο Τζέρι πεθαίνει και η Χόλι είναι απαρηγόρητη... Ο Τζέρι όμως είχε υποσχεθεί πως θα βρίσκεται πάντα δίπλα της. Και ένα πακέτο με γράμματα που φτάνει στα χέρια της, το αποδεικνύει: Ο Τζέρι έχει αφήσει μια κληρονομιά αγάπης που η Χόλι θα εξαργυρώνει κάθε μήνα. Ο άνθρωπος που την γνώριζε και την αγαπούσε περισσότερο από κάθε άλλον στον κόσμο, βρίσκεται ακόμη πλάι της στο ταξίδι της ζωής. Κάθε σημείωμα του, υπογράφεται «P.S. I love you». Με κάποια βοήθεια από τους φίλους της, και αγαπώντας την οικογένειά της , η Χόλι βρίσκει τον εαυτό της, το γέλιο, το κλάμα, το τραγούδι, το χορό - και να είναι πιο γενναία από ποτέ. Η ζωή είναι για τη ζωή , συνειδητοποιεί - αλλά πάντα βοηθάει, αν υπάρχει ένας άγγελος από πάνω σου.

P.S.: Το βιβλίο αυτό σίγουρα θα συγκινήσει τις γυναίκες αλλά και ορισμένο αριθμό ανδρών που... μπορεί να κρύβουν έναν ρομαντισμό. Σε όσους δεν αρέσουν οι ρομαντικές ιστορίες, αυτό που θα έλεγα είναι ότι αξίζει να δώσουν μια ευκαιρία και να το διαβάσουν!

Ένα ακόμα βιβλίο που σας προτείνω να διαβάσετε και να σας συντροφεύει τα βράδια σας, είναι το ''ΕΧΩ ΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΟ''. 

ΕΧΩ ΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΟ

Ένα βιβλίο γεμάτο μυστικά και αποκαλύψεις. Γραμμένο από το μονάκριβο γιο της μοναδικής Αλίκης Βουγιουκλάκη! Σε ταξιδεύει πίσω στο χρόνο, στη ζωή της αείμνηστης Αλίκης Βουγιουκλάκη, μέσα από τα μάτια και τις σκέψεις ενός παιδιού. Μετά από πολλά χρόνια ο Γιάννης Παπαμιχαήλ αποφασίζει να γράψει ένα βιβλίο – βιωματικού ενδιαφέροντος – θα το χαρακτήριζα.
Ο Γιάννης Παπαμιχαήλ, κλείνει τα μάτια του – όπως αναφέρει χαρακτηριστικά – και ονειρεύεται όσα η δική του Αλίκη, η μαμά, ξαπλωμένη στο κρεβάτι της, πολλά βράδια του αφηγούταν για τη ζωή της: «Ναι, η Αλίκη για τους ξένους ήταν η ″απλησίαστη″ σταρ, για μένα όμως, το γιο της, ήταν η πιο γλυκιά και συμπονετική μάνα. Και η ζωή της έμοιαζε από τη μία με αρχαίο δράμα, αλλά από την άλλη είχε όλα εκείνα τα στοιχεία που την κάνουν παραμύθι.»
Η ζωή της από την αρχή έως το τέλος. Κρύβει μυστικά, τσακωμούς, διεκδικήσεις, επιτυχίες, γνωριμίες, λάμψη και πόνο. Διηγείται οικογενειακές καταστάσεις, διαμάχες με το Δημήτρη Παπαμιχαήλ – μας τον συστήνει όπως εκείνος μόνο τον έζησε…
Με την ματιά ενός παιδιού η αλήθεια που γνώρισε και έζησε – με τα γεγονότα μιλάει μόνο για τις στιγμές που έμαθε και διάβασε από τις σημειώσεις της δικής του Αλίκης.
Όπως το παραμύθι της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων…    

Η ζωή της Αλίκης… πίσω από κάμερες και φώτα. Παντρεμένη με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και πολλές φορές και συμπρωταγωνιστής της στις ταινίες.



Ένα ακόμα βιβλίο που σας προτείνω να διαβάσετε και να σας συντροφεύει τα βράδια σας, είναι το ''ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΣΟΥ''

ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΣΟΥ.

Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα γραμμένο από την Αγγελική Νικολούλη,  που κρατάει τον αναγνώστη με κομμένη την ανάσα (τουλάχιστον αυτό συνέβη σε εμένα). Το βιβλίο είναι γραμμένο, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα.

Μια νέα κοπέλα εξαφανίζεται μέσα σε ένα βραδύ από την πόλη της. Οι συντοπίτες της, αλλά και η αστυνομία πιστεύουν ότι ″χάθηκε″ στο δρόμο του εύκολου χρήματος μέχρι που καταφτάνει στον τόπο τους μια δημοσιογράφος και ξεκινάει το ταξίδι της αναζήτησης για την αλήθεια.
Όλοι στα μάτια της είναι ύποπτοι και ο καθένας την οδηγεί όλο και πιο κοντά στο δολοφόνο της κοπέλας. Χωρίς κανένα στοιχείο και με οδηγό την καρδία της, ένα παράξενο όνειρο και την διαίσθηση της, ξεκινάει την αναζήτηση για να φτάσει στο τέλος σε μια τρομερή αποκάλυψη.
Όσο περνάνε οι μέρες της έρευνας, η δημοσιογράφος ξεκινάει να έχει μια άλλη σχέση με τον δράστη ακολουθώντας τον από τα σημάδια του και από τα αινίγματα των ανθρώπων που φαίνεται να ξέρουν πολλά αλλά για ένα παράξενο λόγο δεν μιλάνε.
Στην συνέχεια θα βρεθεί ένα ημερολόγιο με αμαρτίες του παρελθόντος και προφητείες του μέλλοντος. Διαβάζοντας το βιβλίο παθιάζεσαι και γίνεσαι ένα με τους συμμετέχοντες της ιστορίας ζεις την κάθε τους ανησυχία, στεναχωριέσαι και θυμώνεις  νιώθοντας τα ψέματα που λέγονται προσπαθώντας να καλύψουν όλοι με τον τρόπο τους τον δολοφόνο.
Μια ιστορία δράσης που την διαβάζεις με κομμένη την ανάσα, αφού θες να φτάσεις γρήγορα στην τελευταία σελίδα για να ξετυλιχτεί το νήμα που καλύπτει τον δολοφόνο της νεαρής κοπέλας.

Μια ιστορία από εκείνες που η ζωή μόνο ξέρει να γράφει!

Ένα ακόμα βιβλίο που σας προτείνω να διαβάσετε και να σας συντροφεύει τα βράδια σας, είναι το ''Η ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ''

Η ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

Υπάρχει μεγαλύτερη μαγεία από το να ταξιδεύεις μέσα από τις σελίδες και τις γραμμές ενός βιβλίου;
Το βιβλίο σε παρασύρει σε κόσμους που δεν έχεις επισκεφτεί πότε, εικόνες που δεν είδες, πρόσωπα που δε γνώρισες και εποχές που δεν έζησες ή δε πρόλαβες να ζήσεις. Έτσι αποφάσισα να σας προτείνω και να σας διηγηθώ κάποιες ιστορίες, κάποιους κόσμους ″παράξενους″ που γνώρισα μέσα από ορισμένα βιβλία. 

Αρχίζοντας με ένα από τα αγαπημένα βιβλίο. ″ΤΗΝ ΑΡΧΟΝΤΙΣΑ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ″ του Θάνου Κονδύλη. Ένα βιβλίο που είναι αφιερωμένο σε όλους τους πρόσφυγες που άδικα διώχθηκαν και εγκατέλειψαν την πατρίδα τους.

Και η ιστορία του ξεκινάει από τη Σμύρνη το 1922. Αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας από τη Σμύρνη που στο πρόσωπο της συγκρούεται παθιασμένα ο έρωτας με το καθήκον απέναντι στο συναίσθημα.
Μια γυναίκα η οποία βίωσε άσχημες καταστάσεις στη περίοδο της μικρασιατικής καταστροφής. Με βιασμούς, ξυλοδαρμούς, άσχημες συνθήκες διαβίωσης. Παρ’ όλα αυτά βρήκε τη δύναμη να ξανά σταθεί στα πόδια της να βιώσει τον έρωτα, να παντρευτεί το παιδικό της έρωτα, να κάνει ατασθαλίες στο γάμο της, να χωρίσει και στη συνέχεια να κάνει δεσμό με ένα καινούργιο και δυνατό έρωτα μικρότερης ηλικίας. Με τον οποίο απέκτησε και ένα παιδί. Μια κόρη! Όμως όλα αυτά δεν την τράβηξαν και δεν την κράτησαν μακριά από το έργο της.
   Έφτιαξε το πρώτο ορφανοτροφείο του τόπου, το υποστήριξε, κόπιασε γι αυτό. Ήταν πολύ άξια γυναίκα, δυναμικός χαρακτήρας και αγαπούσε πολύ αυτό που έκανε.
  Έδωσε πολλές ελπίδες στους εναπομείναντες κατοίκους του τόπου με αυτή της την πράξη. Και το έργο της συνεχίστηκε για πολλά χρόνια. Ήταν μια πράξη αγάπης και αλληλεγγύης, σεβασμού προς τον συνάνθρωπο της.
   Με αφήνει να σκεφτώ ως αναγνώστης, πως ένας άνθρωπος που έχει βιώσει την περιφρόνηση και τον σωματικό και ψυχικό πόνο, δεν μπορεί να επιτρέψει και στους νέους ανθρώπους να ζήσουν ομοίως με αυτήν.
   Οι πράξεις της είναι αντιρατσιστικές και αυτό μας το δίνει να το καταλάβουμε όταν τονίζει πως στον ορφανοτροφείο αυτό δε φιλοξένησε μόνο ελληνόπουλα αλλά και τουρκάκια όπως αποκαλεί χαρακτηριστικά! Όπως και να το κάνουμε τα παιδιά είναι παιδιά και εκεί δεν χωράνε οι διακρίσεις.
  Είναι ένα βιβλίο που σε πλημμυρίζει με ανάμεικτα συναισθήματα κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης του. Είναι γεμάτο με εικόνες χαράς, ενθουσιασμού, λύπης, κλάμα, αγωνία για την κατάληξη των ηρώων του, φόβο, υπερηφάνειας, δικαιοσύνης και τέλος μιας μεγάλης ικανοποίησης! 
Συμπάσχεις με τους πρωταγωνιστές. Διαβάζοντας το είναι σαν να βρίσκεσαι κι εσύ εκεί και να βιώνεις τις καταστάσεις.